پدر

پدر بزرگوار امام زمان (عج) امام حسن عسگری (ع)است. آن حضرت بعد از شهادت پدرش امام هادی (ع) در سن بیست و دو سالگی به امامت رسید.امام عسگری به روشنی می دید که اراده ی الهی برای ایجاد یک دولت الهی بر روی زمین ،بر این تعلق گرفته که فرزندش مهدی (عج) غیبت کند. امام عسگری در سال 232 هجری قمری در شهر مدینه متولد گردید و در سال 260 هجری قمری در شهر سامرا توسط معتمد عباسی مسموم شد و به شهادت رسید.

مادر

نرجس خاتون مادر امام عصر (ع) یکی از ملکه های وجاهت و زیبایی است.قدرت اهی آن بانوی بزرگ را برای همسری حضرت عسگری (ع) از روم به سامرا فرستاد تا گوهر تابناک آخرین امام توسط وجود پاک او پرورش یابد. وی دختر بزرگ ترین قیصر روم و از خاندان شمعون ،وصی بلافصل حضرت مسیح است.

طلوع خورشید

وجود مقدس و نازنین امام زمان (عج) در روز جمعه نیمه شعبان سال 255 سال هجری قمری پا به عرصه ی وجود گذاشت.                                                                                                                    

حکیمه خاتون - دختر امام جواد (ع) و عمه ی امام حسن عسگری (ع) - کیفیت و چگونگی ولادت آن حضرت را چنین نقل می کند :

امام حسن عسگری (ع) کسی را به دنبال من فرستاد که امشب (نیمه ی شعبان) برای افطار نزد من بیا ،چون خدا امشب حجتش را بر من آشکار میکند. پرسیدم : این مولود از چه کسی است؟ فرمود: از نرجس. عرض کردم من در نرجس خاتون هیچ اثر حملی مشاهده نمی کنم. آن حضرت فرمود: موضوع همین است که گفتم. من در حالی که نشسته بودم نرجس آمد و کفشم را از پایم در اورد و گفت: بانوی من ! حالتان چطور است؟ گفتم: تو بانوی من و خانواده ام هستی. او از سخن من تعجب کرد و ناراحت شد و گفت : این چه سخنی است؟ گفتم : خداوند امشب به تو فرزندی عطا می کند که سرور و آقای این دنیا و آخرت خواهد شد.نرجس خاتون از سخن من خجالت کشید. از نیمه شب گذشته بود که بیدار شدم و از اتاق بیرون رفتم تا از طلوع فجر با خبر شوم. دیدم فجر اول طلوع کرده اما نرجس در خواب است.ناگاه این سوال به ذهنم رسید که چرا حجت خدا آشکار نشد.نزدیک بود شکی در دلم ایجاد شود که امام عسگری از اتاق فریاد زد : ای عمه شتاب مکن که موعد نزدیک است. مشغول خواندن قران بودم که ناگهان نرجس خاتون با ناراحتی از خواب بیدار شد. من با شتاب خود را به او رساندم و پرسیدم:چیزی احساس می کنی؟ نرجس گفت:اری. گفتم:نام خدا را بر زبان جاری کن ؛این همان موضوعی است که اول شب به تو گفتم.مضطرب مباش و دلت را ارام کن.در این هنگام پرده ی نوری میان من و او کشیده شد. ناگاه متوجه شدم که کودک ولایت یافته است.

نام اصلی آن حضرت محمد است. نامی که پیامبر اکرم برای او گذارده و فرموده : اسم او اسم من و کنیه ی او کنیه ی من یعنی ابولقاسم است. القاب آن حضرت بسیار است : مهدی ،قائم ،منصور ،منتظر و بقیة الله. که مشهور ترین لقب آن حضرت مهدی است. مهدی اسم مصدر هدایت است. به معنی کسی که به وسیله ی خدا هدایت شده باشد.